١. اگر ميخواهي دروغي نشنوي، اصراري براي شنيدن حقيقت نداشته باش.

٢. به خاطر داشته باش هرگاه به قله رسيدي، همزمان در کنار دره اي عميق ايستاده اى.

٣. هرگز با يک آدم نادان مجادله نکنيد؛
تماشاگران ممکن است نتوانند تفاوت بين شما را تشخيص دهند.

حضرت آدم ـ علیه السلام ـ روزی دید ناگهان سه مجسمه ی سیاه و بد منظر در سمت چپ او قرار گرفتند و سه مجسمه نورانی در طرف راست او. از مجسمه های طرف راست پرسید شما کیستید؟

اولی گفت: من « عقل » هستم. دومی گفت: من « حیا» هستم. و سومی گفت: من « رحم» هستم.

آدم ـ علیه السلام ـ پرسید: جای شما در کجا است؟

اولی گفت: در سر انسان ها دومی گفت: در چشم انسان ها و سومی گفت: در دل انسان ها

آدم ـ علیه السلام ـ به طرف چپ برگشت و از سه مجسمه ی سیاه و بد هیبت پرسید شما کیستید؟

اولی گفت: من تکبر هستم. حضرت آدم گفت: جای تو کجاست؟ گفت در سر انسان ها

آدم فرمود: سر که جای عقل است! تکبر گفت: اگر من وارد سر شوم عقل بیرون می رود.

از دومی پرسید: تو کیستی؟ گفت: من طمع هستم.

فرمود: جای تو کجاست؟ گفت: در چشم انسان ها

فرمود: چشم که جای حیا است طمع گفت: من اگر در چشم جا گرفتم حیا می رود.

و از سومی پرسید: تو کیستی؟

گفت: من حسد هستم. فرمود: جای تو کجاست؟ گفت جای من در دل انسان ها است. فرمود: دل که جای رحم است؟

حسد گفت: اگر من وارد قلب انسان شوم، رحم و مروت از قلب او می رود.

 صاحبدلی هر شب ذکر «الله » بر لب می راند و بر این کار مداومت داشت. شبی شیطان برای دلسرد کردن وی بر او ظاهر شد و به طعنه به او گفت:

« تو که هر شب پروردگارت را یاد می کنی و او را صدا می زنی آیا جوابی نیز از سوی وی بر تو آمده است؟» عارف با شنیدن این واقعیت ناراحت و دلگیر به خواب رفت و دیگر ذکر نگفت. در خواب حضرت خضر را دید که به او می گوید: 

« چرا از ذکر حق دست کشیده ای؟» او گفت: زیرا جوابی از این الله گفتن نشنیده ام»

خضر فرمود:  همین که توفیق می یابی و ذکر و نام خدا را بر زبان می آوری،

به خاطر لطف و عنایت الهی است و در واقع این ذکر تو پاسخ خداوند به تو است ای عزیز:

چه بسیار جاهلان و غافلانی که ما لیاقت ذکر و یاد الهی را  از آن ها سلب کردیم.

حق تعالی فرعون را چهارصد سال عمر و ملک و پادشاهی و کامروایی داد، 

همه حجاب بود که او را از حضرت حق دور می داشت،

یک روز هم به او بی مرادی و دردسر نداد تا مبادا که حق را یاد کند.

دردی که ما به تو عطا می کنیم بهانه ای است تا به سوی ما آیی

و با ما درد و دل کنی و به ملکوت الهی متصل گردی.

اگر آتش از تنور در جامه تو افتد، تو زود کوشی تا خاموشش کنی. روا داری که آتش کبر و حسد و ریا در دل تو قرار گیرد که این آتشی است که تو را بسوزد!

«شیخ ابوالحسن خرقانی»